دلم هوس غزل های گذشته را کرد . این را دیدم و اینجا آوردم . 35 سال پیش . 

دل دیوانه ی من واله و دیوانه ی توست

عامی یکسره دردی کش پیمانه ی توست

خون دل می خورم از دوری ات ای سرو چمن

شمع من باش وجودم همه پروانه ی توست

خوش به آن طایر افسونگر فتانه ی عشق

لانه اش زان که در آن نرگس مستانه ی توست

سجده گه جای کف پای تو محراب ابروت

خون دل آب وضو قبله ی من خانه ی توست

رفت از دست غلامی نظری سوی من آر

تا بدانی دل ویران شده کاشانه ی توست

شیراز آبان 62

با اندکی ترمیم اینچنین است : 

دل دیوانه ی من عاشق و دیوانه ی توست

سال ها رفت که دردی کش پیمانه ی توست

خار غم می خورم از دوری ات ای نخل بلند

شمع من باش وجودم همه پروانه ی توست

عشق با آنکه بلندای وجودش بال است

لانه اش در قفس  نرگس مستانه ی توست

سجده گه جای کف پای تو محراب ابروت

خون دل آب وضو قبله ی من خانه ی توست

رفت از دست غلامی نظری سوی من آر

تا بدانی دل ویران شده کاشانه ی توست

شیراز آبان 62

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 97/9/28 و ساعت 11:2 عصر | نظرات دیگران()